کاپادوکیه یا کَتپَتوکه(پارسی باستان:Katpatuka،یونانی:Καππαδοκία) نام سرزمین باستانی پهناوری در آسیای کوچک(ترکیه کنونی) است. نام کاپادوکیه پس از روزگار باستان در زمان چیرگی مسیحیت بر این بخش پایدارماند و امروزه هم در زمینه گردشگری بدین بخش تاریخی کاپادوکیه گفته‌می‌شود. توریستی‌ترین بخش کاپادوکیه استان نوشهر ترکیه کنونی را دربرمی‌گیرد.
در تاریخ برای نخستین بار در پایان سده ششم پیش از میلاد است که نامی از کاپادوکیه می‌رود و آن هم در سنگنبشته‌های سه‌زبانه دو تن از پادشاهان هخامنشی،داریوش بزرگ و خشایارشا و آن هم در جایگاه بخشی از شاهنشاهی ایران. در سال‌های پایانی شاهنشاهی هخامنشی کاپودیکه به دو ساتراپی (یا شهرابی) بخش‌شد،بخش مرکزی را گیتانگاران یونانی همچنان کاپادوکیه خواندند و بخش دیگر پونتوس نام‌یافت. این جدایش در زمان پیش از زندگی گزنفون رخ‌داده‌است. پس از فروپاشی شاهنشاهی هخامنشی باز این جدایش برجاماند.
