حرم امام رضا در مشهد، واقع در ایران در بر دارنده بارگاه امام رضا، هشتمین امام شیعیان است.
در سال ۸۱۸ علی پسر موسی (رضا) به دست مامون کشته شد و بدن او را بالای سر هارون الرشید دفن کردند (پای علی پسر موسی (رضا) بالای سر هارون است.)
بعد از این اتفاق آن محل به نام مشهد الرضا (محل شهادت رضا) نامیده شد. شیعیان و اهل تسنن شروع به زیارت و بازدید از مرقد او کردند. اواخر قرن نهم بر روی مرقد او گنبد ساختند و حرم او را گسترش دادند.
نخستین گنبد حرم امام رضا، به فرمان سلطان سنجر سلجوقی و به کوشش وزیر وی، شرف الدین قمی ساخته شد. جنس آن گنبد از کاشی بود. گنبد آغازین همان است که امروزه از داخل حرم مطهر دیده میشود و سطح مقعّر و مقرنس آینه کاری آن پید است.
در دوران شاه طهماسب صفوی، پس از جمع آوری خشتهای کاشی، گنبدی با روکش طلا بر فراز گنبد پیشین بنا شد. این همان گنبدی است که امروزه در نمای بیرونی وجود دارد.
در سال ۱۰۰۹ هجری قمری که شاه عباس صفوی از پایتخت آن روز، اصفهان، پیاده به مشهد رفت، مدتی در مشهد ماند و دستور داد که گنبد حرم امام رضا، بار دیگر با خشتهایی از مس و روکش طلایی پوشیده شود و این کار به دست کمال الدین محمود یزدی به انجام شد. بر پایه آن چه در کتیبه گنبد دیده میشود، این کار در سال ۱۰۱۰ هجری قمری آغاز شده و در سال ۱۱۱۶ هجری قمری به پایان رسیدهاست. متن کتیبه گنبد که اثر خامه خوشنویس ایرانی علیرضا عباسی است، و با قلم طلایی بر زمینه فیروزهای به خط ثلث نوشته شده، چنین است:
در سال ۱۰۸۴ هجری قمری و در زمان شاه سلیمان صفوی، به دنبال وقوع زمین لرزه، گنبد حرم امام رضا هم آسیب دید و شماری از خشتهای طلایی آن از جا کنده شد. وی دستور داد تا گنبد بازسازی شود و کتیبهای بر آن افزوده گردد که این رخداد را حکایت نماید. این کتیبه اکنون به صورت چهار ترنج در اطراف گنبد دیده میشود.
در سال ۱۳۵۳ خشتهای طلایی گنبد که شفافیّت خود را از دست داده بود، برداشتند و پس از رنگ آمیزی مجدّد آن با آب طلا، آن را در جای خود قرار دادند.